LITERATURA BERCIANA EN GALEGO POR MANUEL GONZÁLEZ PRIETO

Literatura berciana en galego

por Manuel González Prieto.

Moitos escritores nados no Bierzo, empregaron o idioma berciano como lingua nos seus escritos literarios ao longo da historia, sentindo na súa pel a necesidade de transmitir os costumes da súa terra, sentimentos e nostalxias na súa lingua. Cómpre recordar que moitos deles e por motivos diversos, tiveron que abandonar a terra que os viu nacer, mais non esqueceron endexamais as súas orixes.

Escolma de escritores en lingua berciana. 

Frei Martiño Sarmiento, Antonio Fernández y Morales, Jose Bálgoma Suárez, Francisco de LLano y Ovalle e Ramón González-Alegre.

Extractos de poemas escollidos.

Coloquio de 24 gallegos rústicos, Na volta da sega, Maruxiña, ¡Ai! Miña Terra e Amigo

Coplas 878 e 879. Coloquio de 24 gallegos rústicos.

Frei Martiño Sarmiento 

Choraban a morte

que chegou tan cedo

do seu rei irmán

maiore e primeiro.

Eu tamén chorei

como bo galego,

e preguei por ele

á reina do ceo.

Na volta da sega. Ensaio poético en dialecto berciano

Antonio Fernández y Morales

Chegaron presto a unha ponte

i o capador de Magaz

parouse e dixo: "Sentémonos,

pois é hora, aiquí a xantar."

Entonces gaiteiro e fillo,

o capador i os dous máis,

quitando os fatos das costas,

sentáronse a comer pan

cunhas boas rebanadas

de toucín crudo, que traen

inda do que das súas casas

sacaron pra ir a segar.

Despois da andorga ben chea,

ca cabeza cada cual

no seu fato, tripa arriba

tendéronse a descansar,

quedando a pouco dormidos

en gracia de Dios i en paz.

Maruxiña

Jose Bálgoma Suárez

Que terá Maruxiña

que nin ríe nin canta,

nin se mira nas fontes,

nin parola có as vacas,

nin traballa nos eidos

nin sae cuasi da casa?...

Será certo ó que cuntan?...

Será certo ó que falan

dun mal paso que tivo

na fogueira da Pasoca

con aquel mozo pinche 

que decote a rondaba?...

¡Ai! Miña Terra

Francisco de LLano y Ovalle

Como olvidarche terriña!

si eres ti tan hermosa,

si encerras tantos encantos,

si tu teñes tan boas cousas;

como non, chorarte sempre

na forma mais angustiosa,

con fero dor no peito

e na ialmiña á congoxa.

Cómo olvidar as noitiñas,

de lúa serena é crara,

onde ao pe dos tizones

pasen as noites da xiada

oíndo os dulces contiños

da naiciña de mi alma.

Amigo. Os namoros

Ramón González-Alegre

En ti soan, meu amigo

as ledas maruxías que ceibes cantan

na terra ledizosa po los peitos.

tés a canzón que bule, as mans que prantan

camiños, volvoredas e vieiros

nas vellas cinzas dos mosteiros.

Ti es o carro que funga,

ti es o anceios que peta,

ti es o mar das estrelas.

As silveiras escoitan o teu paso

e no campo a fogaza vai nascendo.

Ti tés anxos, meniños po las veas

e romeiros de vida nos outeiros,

meu amigo das verdes alboradas.

Terra berciana. Coplas

Manuel González Prieto

Nunha tixola me atopo

por ser miña casiña, meu lar,

custodia de grandes xigantes 

a case mil leguas do mar.

Meniños e mais maiores

a terriña han de custodiar

dos ataques malfeitores,

 traizón do non abalar.

http://sites.google.com/site/obierzoxa http://www.facebook.com/xabierlagomestre www.twitter.com/obierzoxa http://www.blogoteca.com/obierzoxa http://obierzoceibe.wordpress.com http://www.ciberirmandade.org/falaceive www.ponferrada.org www.partidodelbierzo.es