sábado, octubre 29, 2011

REFLEXIONANDO SOBRE LA PROVINCIA DE VILLAFRANCA.



REFLEXIONANDO SOBRE LA PROVINCIA DE VILAFRANCA DE EL BIERZO,

por Xabier Lago Mestre.



Celebramos el 190 aniversario de la constitución de la llamada Provincia de Villafranca de El Bierzo. El desarrollo de esta institución berciana ya ha sido estudiada en varios artículos históricos . En este trabajo no analizaremos la citada provincia sino sus antecedentes, concretados en la existencia de la llamada Provincia de El Bierzo, durante el período de la Edad Moderna. Fijando el espacio temporal desde fines del siglo XV a las primeras décadas del XIX. Comenzaremos con la implantación de la provincia, por parte de los Reyes Católicos, y remataremos con los debates parlamentarios sobre la creación de la Provincia de Villafranca de El Bierzo.


La necesidad de este trabajo se fundamenta en el desconocimiento general de los antecedentes de la provincia liberal de Villafranca. Hay una falta de trabajos históricos sobre la citada provincia de El Bierzo de la Edad Moderna. La lógica consecuencia de la escasez de información sobre esta institución berciana ha sido su mitificación por parte de los ciudadanos de esta región. Así, con la recuperación de la democracia en España, se ha reclamado la recuperación de la provincia para El Bierzo. Esta demanda social ha sido cortada de raíz por el contenido de la Constitución Española que ha establecido un procedimiento legal muy restrictivo para cualquier reforma provincial. La reclamación provincial finalmente se ha reconvertido en comarcal, concretada en la aprobación de la Ley autonómica de la Comarca de El Bierzo .


La visión historiográfica actual ha reducido el valor de la provincia de Villafranca de El Bierzo en base a su corta existencia temporal, durante el Trienio Liberal. Sin embargo, habría que tener más en cuenta la previa existencia de la provincia de El Bierzo durante toda la Edad Moderna. Porque pensamos que valorar también la continuidad histórica entre las sucesivas provincias del Antiguo Régimen y la liberal de Villafranca. En esta dinámica investigadora, no se puede considerar esta última provincia como un hecho institucional aislado.


Estudiar el pasado siempre es problemático, favoreciendo así el debate dialéctico historiográfico. No se puede considerar la concepción institucional actual, tanto teórica como práctica, para restringir la valoración del protoinstitucionalismo que analizaremos con la existencia de la provincia de El Bierzo. Por otra parte, nos falta mucho por investigar para presentar una conceptualización firme sobre la institución provincial durante el Antiguo Régimen. Aquí intentaremos una primera aproximación a su estudio histórico que se verá completada y articulada con sucesivas investigaciones a través de la documentación histórica todavía inédita.

O Bierzo, outubro de 2011.
http://sites.google.com/site/obierzoxa







viernes, octubre 21, 2011

XORNADA DA 6ª ESCOLA FERMÍN PENZOL EN PONFERRADA.



XORNADA DA ESCOLA PERMANENTE EN PONFERRADA.
falaceibe@yahoo.es

O encontró na capital do Bierzo comezou coa lectura do relatorio de anxo Angueira, que non puido estar presente, sobre “Fernández Morales no sistema literario galego”, no cal demandou un maior recoñecemento na Galiza para este escritor local. Considerou a Antonio Morales como represente claro do Rexurdimento galego, indicando que foi coñecido por Murguía e que tivo estadías na Coruña e Tui. Ademais, a ortografía galega utilizada polo berciano (nos apóstrofes, contracióis, unha…) en nada se diferenciaba da utilizada polos intelectuais galegos, e que significa que estaba familiarizado coas lecturas en galego. Tamén frei Martín Sarmiento, a través da súa defensa que fixo Pintos en 1859, puido ser unha influencia para Morales, segundo Anxo Angueira.


O noso Antonio Morales ten fíos de interese común cos literatos da Galiza. Casos do tratamento da paisaxe (topónimos, terra…), folclore, cultura popular, música e demais, temáticas común de interese para chamada poesía costumista da época. Todo isto sen esquecer a crítica social e política (chuscadeira). Coma exemplo, o poema “Proba de amor”, onde o protagonista renega das súas orixes territoriais.


Teima Anxo Angueira na relación entre Pintos e Morales, nos repertorios léxicos ou nos poemarios moi longos que utilizan. O escritor berciano non racha coa súa influencia relixiosa nos seus escritos, a pesar do seu liberalismo político. Porque o liberalismo berciano naceu en parte no seo da igrexa, caso compartido con Muñoz Torrero, deán do cabildo de Vilafranca e deputado nas Cortes de Cadiz de 1812. As relacióis de Galiza co Bierzo, a nivel territorial, xorde clara na súa interpretación literaria do dito popular de “Galicia tira do Bierzo pero Castela non a solta”. Comentamos ´que entre os dous territorios veciños sempre houbo relacióis comerciais abundantes, por mor dos mercados e feiras. Ademais da presencia de seitadores galegos que viaxaban cos bercianos para Castela, entre eles o gaiteiro de Sorribas, segundo Morales.


VISIÓN XURÍDICA DE LUIS VILLARES NAVEIRA.
O maxistrado do Tribunal de Xustiza do País Basco repasou a lexislación lingüística do Estado español e internacional, facendo especial énfase na Carta Europea das linguas rexionais e minoritarias. Para o conferenciante a dita Carta Europea ofrece amplas posibildiades para as linguas. Como exemplo disto, a dita norma europea non pode ser derrogada por outra lei estatal ou autonómica, pola súa forza de Tratado internacional. Salientou que a parte 2º da dita Carta ten que ser cumprida íntegramente para todas as linguas, incluída o galego do Bierzo. Mentres que a parte 3ª execútase de forma parcial, segundo o “razonablemente posible” (un concepto xurídico indeterminado).


O xurista fixo un percorrido polo miúdo polos dereitos lingüísticos da parte 2ª (territorialidade, iterrelación entre comunidades afastadas, ensino, estudos e investigación, toponimia, participación dos falantes…). Respecto á parte 3ª, comentou que as administracióis teñen a obriga legal de facer algo polo galego do Bierzo, dentro dun horizonte temporal e material. Que habería que aplicar para o seu desenvolvemento o concepto de progresividade. Hai distintas políticas lingüísticas para as diversas administracióis públicas que deben executar de xeito progresivo e en liña ascendente ata lograr os obxectivos razonables da norma lingüística. Sempre haberá que ter en conta os medios materiais, persoais e financeiros para a execución da normalización lingüística.


Non deixou o Luís Villares de facer mención ás sentencias dos Tribunais sobre a utilización do euskera polos concellos do condado de Trebiño, na provincia de Burgos. Sentencias que recoñeceron o uso administrativo do euskera polos concellos (caso da rotulación e sinais). Que a Comunidade Autónoma non lexisle, por deixadez ou interese político, sobre materia lingüística non empece que os concellos poidan regulamentar o uso dos idiomas minoritarios nas súas administracióis locais, segundo palabras do maxistrado.


O Bierzo, outubro de 2011.
www.obierzoceibe.blogspot.com
http://sites.google.com/site/obierzoxa









www.partidodelbierzo.es

jueves, octubre 20, 2011

INFORMACIÓN ACTUALIZADA SOBRE O ENSINO DO GALEGO NO BIERZO




INFORMACIÓN ACTUALIZADA SOBRE O ENSINO DO GALEGO NO BIERZO NA REDE,
polo colectivo cultural Fala Ceibe do Bierzo.

falaceibe@yahoo.es

Xuntanza da Comisión de Seguimento sobre o programa do ensino do galego no Bierzo e nas Portelas:
http://www.bierzodiario.com/index.php?option=com_content&task=view&id=7272&Itemid=29



Visión da xuntanza por parte da Xunta de Galicia:
http://www.xunta.es/linguagalega/noticias/1999


La Consejera de Educación de la Junta de Castilla y León garantiza la enseñanza del gallego en la región de El Bierzo
http://www.infobierzo.com/index.php?option=com_content&view=article&id=7318:la-consejeria-de-educacion-garantiza-el-mantenimiento-del-programa-de-esenanza-en-gallego-en-el-bierzo&catid=34:desarrollo&Itemid=58


O Psoe reclama información sobre o ensino do galego no Bierzo ao PP nas Cortes de Castela e León:
http://www.diariodeleon.es/noticias/bierzo/el-psoe-pide-a-junta-que-despeje-dudas-en-ensenanza-del-gallego_640360.html


O BIERZO, outubro de 2011.
http://sites.google.com/site/obierzoxa


http://www.blogoteca.com/obierzoxa
http://obierzoceibe.wordpress.com
http://www.ciberirmandade.org/falaceive
www.ponferrada.org
www.partidodelbierzo.es

sábado, octubre 15, 2011

LEXITIMIDADE E DEREITO LINGÜÍSTICO (1º PARTE)





LEXITIMIDADE E DEREITO LINGÜÍSTICO NA REXIÓN BERCIANA (1ª parte),
Por Xabier Lago Mestre.







Recuperar a dignidade individual e colectiva por parte dos falantes galegos do Bierzo non é doado porque aínda hai sectores sociais casteláns que a cuestionan (políticos, intelectuais, funcionarios e demais). Os bercianos temos o obxectivo de convencerles da nosa lexitimidade na defensa da nosa outra lingua porque a actual reivindicación galegueira non é unha moda nin un contaxio dende Galiza. Para entender parte da nosa lexitimidade hai que ter en conta a historia da nosa rexión.




CONTEXTO HISTÓRICO DO GALEGO NO BIERZO.
O idioma galego tivo gran desenvolvemento na Idade Media. Os mosteiros bercianos conservan os chamados tumbos e cartularios con parte da súa documentación (vendas e compras de terras, doazóis reais e particulares, arrendamentos, etc). Pois ben estes chamados instrumentos están feitos nas linguas latina e romance ou galega do Bierzo, é dicir, con trazas propias da zona periférica en contacto co leonés. Pero a meirande parte da poboación da época non sabían escribir e, polo tanto, usaban o galego oral.




Pero a dependencia política e institucional da nosa rexión de Castela e León facilitou a introdución progresiva do idioma castelán. Como fito histórico temos fines do século XV coa nova ordenación territorial do Bierzo, por parte da Coroa cos Reis Católicos. Así organizouse a provincia do Bierzo, Ponferrada pasa a ser vila reguenga, noméanse corrixidores, chegan alcaides e recadadores dende Castela, establécese nobleza allea (marqueses de Vilafranca, condes Alba de Liste en Bembibre…), reforma monástica baixo a dependencia das centrais de Valladolid (cistercienses e bieitos) e demais.




Durante a Idade Moderna a perda do idioma galego entre os bercianos foi tanto voluntaria coma obrigada. A lingua castelá foi un instrumento máis do aparataxe institucional dos diversos poderes, a saber, reguengo, nobleza e eclesiástico (bispado de Astorga, mosteiros e parroquias). Exemplos da nova dinámica castelanizadora son a obriga de pasar exame de castelán para os secretarios e notarios públicos. O Consello Real e os corrixidores, reais ou señoriais, tiñan que aprobar os textos das ordenanzas concellís dos pobos bercianos, por suposto en castelán. Deixan de aparecer textos en galego nos tumbos e cartularios dos mosteiros. Había unha necesidade de aprender a falar e escribir en castelán para comunicarse coas instituciois públicas e privadas da época. Aínda así, o idioma galego quedou restrinxido nos ámbitos familiar, veciñal, rural e comercial (feiras e mercados).




Na chamada Idade Contemporánea a presencia do idioma castelán reafírmase. As institucióis do Estado liberal aumentan su presencia (concellos, gobernó civil, deputación, policía, exército, ensino público…), e con elas o seu principal instrumento de comunicación, a lingua de Castela. A introducción de formas económicas plenamente capitalistas (minaría, obras públicas, ferrocarril, estradas…) atraen a moita poboación de fóra da nosa rexión, galegos, andaluces, estremeños… que aumentan considerablemente a poboación castelá no Bierzo. As crisis agrarias fomentaron as dinámicas emigratorias para América primeiro, e logo a Europa, ou a centros urbanos peninsulares (Barcelona, Madrid, Valladolid…). Esta despoboación rural provocou a conseguinte perda de falantes e o envellecemento da poboación galegofalante das comarcas montañosas.


O CONTEXTO SOCIOLINGÜÍSTICO GALEGO.
Hoxe a minoría etnocultural galega do Bierzo concéntrase na metade occidental da nosa rexión. Nun medio fundamentalmente ruralizado, nun territorio moi montañoso que comparte serras con Galiza (Os Ancares, Courel e Enciña da Lastra). Illado en parte polos numerosos vales (Fornela, Ancares, Valcarce, Aguiar e Cabreira). A súa población está maioritariamente envellecida. A actual baixa dos prezos agrogandeiros empece un desenvolvemento económico con esperanzas de futuro. Se baixamos á chaira do Bierzo, atopamos vilas con certa vitalidade social e económica por mor dos seus produtos hortícolas (pementos, tomates…), vinícolas e frotícolas (pera, mazá, cereixa…). Caso aparte é o de Ponferrada, capital urbana rexional, que concentra a metade da poboación berciana. Esta cidade ten gran vitalidade social, comercial e cultural e, polo tanto, posibilidades de promoción da lingua galega do Bierzo.




O idioma galego ten a súa base social no Bierzo occidental por tradición e asentamento territorial dos falantes. Pero o envellecemento da súa poboación cuestiona a evolución lingüística cara á normativización e normalización. O galego ten que conquistar novos espazos, alén da familia e maila veciñanza. Fai falta reivindicar a presenza do galego en novos eidos lingüísticos (ensino, entes locales, comercio, medios de comunicación, tecnoloxías da información…). Descendentes de galegofalantes e neofalantes deberán tomar o protagonismo reivindicativo no século XXI e prestixiar o galego con novos usos sociais (literatura, música, internet, lecer, comercio...).

O Bierzo, outubro de 2011.



























lunes, octubre 10, 2011

RELATORIOS NA ESCOLA PERMANENTE FERMÍN PENZOL (1ª PARTE)




6ª ESCOLA PERMANENTE FERMÍN PENZOL NO BIERZO (1ª parte),
Por Xabier Lago Mestre.





Un ano máis vén de celebrar a Escola Fermín Penzol no Bierzo. Nesta ocasión adicada ao escritor berciano Antonio Fernández e Morales que elaborou “Ensaios poéticos en dialecto berciano”, obra de 1861. Este traballo recolle numerosos escritos na lingua galega, na súa variedade berciana. Por parte da minoría lingüística galego-berciana trátase de dignificar a este autor e maila obra xa que se podería incluir a súa actividade literaria dentro do chamado Rexurdimento Galego do século XIX.



A primeira Xornada desenvolveuse en Cacabelos, o venres 7 de outubro no novo Museo arqueolóxico. Polo que se refire aos relatorios da tardiña contaron coa intervención do historiador local José Antonio Balboa de Paz. Fíxose un repaso pola traxectoria vital e histórica de Antonio Fernández e Morales. Achegou o dato novidoso da presenza do escritor en Vilafranca do Bierzo onde coñeceu ao seu mentor catalán Mariano Cubí e Soler, que foi a persoa que lle animou a recompilar os seus escritos na lingua galega. Como dicimos o escritor berciano estivo máis relacionado do que se presumía con Vilafranca durante a década dos trinta do século XIX. O seu pai Tomás incluso tivo casa alí, e incluso sinou una carta municipal a prol da recuperación da Provincia do Bierzo. Pola súa parte, posteriormente Héctor Silveiro tamén nos indicou que Antonio Fernández figurou como socio honorario do teatro vilafranquino no ano 1843.



Ademáis, todo parece indicar que o noso escritor berciano tivo vinculacióis con Galiza. Morales estivo en Tui, de 1842-1845, onde puido ter a influencia dos precursores intelectuais d chamado Rexurdimento, isto se concreta no uso da normativa lingüística galega na súa obra literaria. O movemento reivindicativo da recuperación cultural e política de Galicia tamén puido influir noutros literatos bercianos como Francisco Llano e Ovalle, Isidro Andrés Ovalle ou José Bálgoma Suárez. Morales tamén tivo que recorrer a publicaciois de fóra do Bierzo, caso da revista El Esla, para publicar os seus escritos en galego. Dicimos isto porque en pleno século XXI aínda está vetado o uso da nosa nosa outra lingua berciana nos medios de comunicación desta rexión.



A VISIÓN FILOLÓXICA DA NORMATIVIZACIÓN.
Dentro da minoría cultural galega do Bierzo hai certo conflito social polo debate entre normativa e dialectismo. O catedrático galego, Franciso Fernández Rei, disertou sobre “O Galego do Bierzo e galego estándar”. Comentou que o chamado galego oficial é unha mestura de variedades dialectais do galego no noroeste peninsular. Esa sensación dalgúns falantes locais de que falan chapurreau non é unha peculiaridad berciana. Francisco truxo a colación os casos semellantes que se dan noutras zonas de España, casos do dialectismo da Galiza ou dos falantes da faixa catalá de Aragón, onde chapurreau é un concepto pexorativo, propio e alleo, da lingua minorizada ante a maiorítaria.



O dito conferenciante fixo un repaso polo contido gramatical, morfolóxico e léxico da normativa do galego de hoxe. Tratábase de facer un galego estándar sen esquecer a súa base etimolóxica e variedade dialectal de hoxe. Pero a norma galega tivo que enfrontarse á forte influenza da lingua castelá, tamén do portugués, ou a maior presenza da poboación galega no occidente peninsular fronte aos menores falantes no medio rural oriental. Salientou a dificultade de conciliar tanta variedade dialectal e local na normativa do galego moderno. Pero non perdamos de vista que variedade dialectal non é o mesmo que dialectos territoriais. Así no Bierzo non hai un dialecto galego propio senón que a nosa fala insírese claramente na área do galego occidental, compartindo características lingüística tanto co galego do Navia-Eo coma con Seabra, Valdeorras ou O Courel. Neste contexto pensamos que resultaría un grave erro crear unha normativa territorial específica do galego do Bierzo segundo o feito polos falantes do Navia-Eo. No Bierzo apostamos pola andaina común con Galiza no tema dunha normativa única para todos os falantes, sen perder de vista o horizonte da Lusofonía.





O Bierzo, outubro de 2011.


















miércoles, octubre 05, 2011

LA REGION SILESTE EN EL SIGLO XXI.



LA REGIÓN SILESTE EN EL SIGLO XXI,
Por Xabier Lago Mestre.



La región natural Sileste es un territorio periférico formado por diversas comarcas. Destaca entre ellas la región-comarca de El Bierzo por su fortaleza económica, demográfica e institucional. En el montañoso noroeste peninsular no es fácil alcanzar cierto desarrollo económico. Como una isla urbana, Ponferrada se está convirtiendo en un centro urbano de importancia y con un fuerte poder de atracción sobre las comarcas vecinas. A Cabreira Baixa, Valdeorras, Quiroga, As Nogais, Os Ancares o Laciana muestran cierto grado de dependencia económica de la llamada Área funcional de Ponferrada.


LA HISTORIA COMPARTIDA.
Las comarcas vecinas comentadas estuvieron vinculadas en el pasado por razones comerciales, caso de la atracción de las ferias y mercados de Vilafranca, Cacabelos, Veiga de Valcarce, Corullón, Borrés, Bembibre, etc. que atraían ganados y productos agrarios principalmente. También fueron importantes la relaciones religiosas en busca de la protección sanadora de las ermitas, los monasterios y los santuarios, de Congosto, de la Encina de Ponferrada, del Cristo de Vilafranca o Bembibre entre otros muchos. Recordemos que las comarcas gallegas del Sil se mantuvieron dentro del Obispado de Astorga.


La emigración estacional a El Bierzo, por razones laborales (por la siega, trabajo en viñas o recogida de castañas), o la de paso para la siega a Castilla, a través de los puertos de montaña, suponía reforzar los vínculos intercomarcales.


Durante la Edad Media, los reinos del noroeste estaban divididos en tenencias bajo el mando de un noble designado por los reyes. La tenencia mayor de El Bierzo estaba formada por tenencias menores como la de Valdeorras. La posterior formación de grandes señoríos, laicos y monásticos, fomentaron la división territorial. La provincia de Ponferrada, durante el llamado Antiguo Régimen (siglos XVI al XVIII), integraba parte de Valdeorras a través de la merindad berciana de Aguiar que pertencía al marquesado de Villafranca del Bierzo. Posteriormente, la provincia liberal de Villafranca del Bierzo estaba formada por diversas comarcas periféricas (A Cabreira Baixa, Palacios y Páramo del Sil y Valdeorras).


Comentamos también ciertos proyectos históricos de ordenación territorial de la zona que tratamos y que finalmente no se ejecutaron. Propuesta provincia para la provincia berciana deFermín Caballero (1842), aprovechando la región del Sil, que incluía la comarca de Laciana. El ministro Pascual Madoz propuso (1845-1850) la formación de la provincia de El Bierzo formada por territorios gallegos del partido judicial de Viana y los pueblos zamoranos de Porto, Bayo, Cobos, Pías y Vilanova da Serra. Por su parte, el geógrafo Lucas Mallada formuló una división en 15 distritos y 40 provincias (1881), entre las que se incluía la berciana con un amplio territorio que entraba en la actual provincia de Ourense.


LOS FRACASOS INSTITUCIONALES EN GALICIA.
En 1991 Galicia inició un nuevo mapa territorial con la crearon comarcas administrativas en base a fundaciones y dirigidas por un xerente. Las comarcas más periféricas fueron las de Os Ancares (formada por los concellos de Becerreá, Baralla, Cervantes, Navia de Suarna, As Nogais e Pedarfita do Cebreiro), O Courel (Quiroga, Ribas do Sil, e Folgoso do Courel) y Valdeorras (O Barco, Vilamartín, O Bolo, Carballeda de Valdeorras, Larouco, Petín, Rubíá, A Rúa e a Veiga). Finalmente las fundaciones comarcales fueron suprimidas. Por su parte, la mancomunidad de Valdeorras corrió la misma suerte a fines de 2003 ante los problemas de financiamiento.


Aprovechando el apoyo económico de la Unión Europea se crearon inicialmente los Grupos de Acción Local de Valdeorras (formado por O Barco, Vilamartín, A Rúa e Rubiá), y del País Bibei- Ribeira (O Bolo, A Veiga e Larouco entre otros concellos) y Ancares-Courel (Becerreá, Baralla, Cervantes, Folgoso do Courel, Navia de Suarna, Nogais e Pedrafita do Cebreiro). Posteriormente se ha formado una nueva Asociación Grupo de Desarrollo Rural Valdeorras (O Barco, O Bolo, Carballeda de Valdeorras, Larouco, Petín, A Rúa, A Veiga e Vilamartín), uniendo así a más municipios de la región del Sil. Con estos variados intentos de ordenación territorial alternativa comprobamos las indecisiones a la hora de conseguir la necesaria unión municipal.


LA DINÁMICA REGIONAL DE EL BIERZO.
Por su otra parte, El Bierzo sí ha conseguido recuperar la unión institucional a través de la creación de la Comarca por ley de Cortes de Castilla y León de 1991. Municipios de la comarca de A Cabreira Baixa ya forman parte del Consejo Comarcal Berciano, caso de A Ponte Domingo Flórez e Benuza. Otro tanto acontece con los norteños de Páramos del Sil y Palacios del Sil, dejando así la puerta abierta a la inclusión de Villablino, de la comarca natural de Laciana. Así pues la comarcas vecinas optan por la integración en la institución regional berciana ante la falta de alternativas de ordenación territorial.


LOS PROYECTOS FUTUROS DE ORDENACIÓN TERRITORIAL.
Por razón de la crisis financiera y económica que atravesamos los políticos comienzan a cuestionar la existencia de las provincias y sus diputaciones. En caso de Castilla y León, la Junta autonómica no pretende suprimir las diputaciones y ni los municipios. Se quiere aprobar una futura Ley de Gobernanza, ordenación y servicios del territorio de Castilla y León. En esta propuesta legal se quiere unir los municipios en Distritos de interés comunitario. Un segundo nivel territorial estaría formado por las Áreas funcionales estable, que serían de 10 a 13, en base a los grandes municipios de Castilla y León, entre los que se encuentra Ponferrada. Un tercer nivel lo integran las Áreas funcionales estratégicas, formadas para resolver problemas demográficos o económicos en base a programas específicos. Esta pretensión de reforma territorial poco afectará a El Bierzo pues ya tiene reconocimiento legal e institucional de Comarca, y amparada su constitución por la Ley orgánica del Estatuto de Autonomía de Castilla y León.


La viabilidad institucional de la región Sileste dependerá de la futura reforma legislación estatal en materia de administraciones locales que podría suprimir las diputaciones provinciales. En principio la división del Estado en comunidades autónomas dificulta la creación de la región Sileste pues dependería de varias legislaciones (estatal y autonómicas de Castilla y León y Galicia). Sin embargo, recordemos que la actual Ley de Bases del Régimen Local permite el establecimiento de mancomunidades de municipios de distintas provincias. Así lo establece su artículo 44.5, “podrán integrarse en la misma mancomunidad municipios pertenecientes a distintas comunidades autónomas siempre que lo permitan las normativas de las comunidades autónomas afectadas”. Por eso, en una primera fase, habría que aprovechar esta posibilidad legal de creación de mancomunidades interprovinciales en materia de cultura, protección medio ambiental, extinción de incendios, promoción turística, etc.


Mientras se espera que la legislación estatal y autonómica permita otro tipo de ordenación territorial alternativa para la región Sileste, la política bercianista debería incidir en la mejor cooperación interterritorial de nuestro amplio espacio. Por ejemplo, demandando mejores comunicaciones por carretera con Laciana, Valdeorras y A Cabreira Baixa. También el Consejo Comarcal Berciano podría fijar convenios de colaboración con municipios de esas comarcas vecinas en materia de cultura, lengua gallega, promoción turística de espacios naturales compartidos (Serras da Encina da Lastra, Os Ancares, camiños de Santiago, francés y de invierno, extinción de incendios forestales…), etc.

O Bierzo, outubro de 2011.
www.obierzoceibe.blogspot.com
http://sites.google.com/site/obierzoxa
http://www.facebook.com/xabierlagomestre
www.twitter.com/obierzoxa
http://www.blogoteca.com/obierzoxa
http://obierzoceibe.wordpress.com
http://www.ciberirmandade.org/falaceive
www.ponferrada.org
www.partidodelbierzo.es